Blijf bij de tijd 2.0

Er zijn duizenden, zo niet miljoenen weblogs over de hele wereld en daar zitten een paar hele leuke tussen. Wanneer je zelf blogt of actief bent op twitter zul je merken dat je steeds meer weblogs ontdekt die bij jouw interesses passen. Een optie is om elke dag deze weblogs te checken om te kijken of er een nieuwe blog is geplaatst. Maar het kan veel makkelijker en hoewel er vele manieren zijn, bespreek ik enkel de manieren waarvan ik gebruik maak.

Google Reader
Een Google Reader-account maak je simpel aan als je naar reader.google.nl gaat. Links bovenin staat ‘een abonnement toevoegen’, hier vul je het webadres in van het weblog dat jij wilt volgen. Je kan zoveel weblogs toevoegen als jij wilt. Deze weblogs verschijnen linksonder in beeld, ongelezen weblogs zijn dikgedrukt en het aantal ongelezen berichten staat erachter. Wanneer je op een weblog klikt kan je de blogs lezen, wil je naar de site direct omdat bijvoorbeeld niet de gehele tekst verschijnt, dan klik je op de titel en kom je op de weblog zelf terecht. Onderaan een blog staat een sterretje waarmee je een blog kunt favorieten, favoriete blogs verzamelen zich in een map zodat je deze later gemakkelijk kan terugvinden. Je Google Reader-account kan je ook bijhouden wanneer je een iPhone hebt. Daarvoor maak ik gebruik van de app MobileRSS, maar er zijn veel meer apps waarmee dat kan. Weblogs die ik graag direct wil lezen, zoals weblogs van kranten, lees ik via Google Reader omdat ik die kan lezen op mijn iPhone, maar sinds kort kan een Bloglovin’-account ook bijhouden via de iPhone.

Bloglovin’
Over Bloglovin’ schreef ik al eerder, echter schreef ik toen alleen over de app. En de app is een verlengde van de website. In feite werkt het hetzelfde als met Google Reader; je maakt een account aan en voegt weblogs toe, dit keer met de knop ‘add blog‘. Nadeel van Bloglovin’ vind ik dat je maar een klein deel ziet van een weblog, om de hele blog te kunnen lezen moet je naar de site zelf gaan. In feite werkt Bloglovin’ hetzelfde als met Google Reader, het enige dat anders is aan Bloglovin’ is dat je gemakkelijk andere weblogs kan vinden. Wanneer je naar de homepagina gaat vind je een overzicht van veel gevolgde blogs in bepaalde categorieën. Leuk om nieuwe blogs te ontdekken die je nog niet kent, maar die wel binnen jouw interesses passen.

Uiteraard kan je weblogs ook via andere manieren volgen, bijvoorbeeld via e-mail. Bij sommige weblogs kan je je inschrijven, zodat je elke nieuwe weblog ontvangt in je e-mail inbox. Maar Google Reader en Bloglovin’ gebruik ik het meest.

Het trio dat eigenlijk altijd al een duo was.

Verwachtingen zijn stom. Verwachtingen maken het verschil tussen iets leuks leuk vinden of iets leuks stom vinden. Dat het Monica Da Silva Trio, Arjen Lubach en Tim Kamps, verrassend origineel was, was al bekend. Dat er een interessante show stond te wachten in de Kleine Komedie ook. Maar toch aan het einde van de avond jeukte het. Het Monica Da Silva trio kwam bij lange na niet in de buurt van hun optreden tijdens het Amsterdam Comedy Festival, het festival dat ervoor zorgde dat er kaartjes werden besteld voor deze show. Nu is het twijfelachtig of er voor een volgende show kaarten besteld zullen worden, terwijl dat na het optreden van Amsterdam Comedy Festival gelijk vast stond.

Dat Monica het trio nu tweeënhalve week geleden verlaten heeft, is niet meer geloofwaardig. Tenslotte circuleert er een filmpje rond van 2009 waarin exact dezelfde, flink gerepeteerde, zin wordt gesproken. En waarom zou er uberhaupt uitgelegd moeten worden dat Monica hen verlaten heeft, als er zojuist in een filmpje met een grappige imitatie van Ivo Niehe is duidelijk geworden dat het Monica Da Silva Trio zojuist is verandert in een Zonder Monica Da Silva Trio. Insert groot vraagteken.

De een-na-laatste show voor de premiere is het ook niet echt bevorderlijk voor je reputatie als de helft blijkt mis te gaan, een van de artiesten plots weg loopt en na ongeveer 15 minuten doodleuk weer het podium op wandelt of zowel beide artiesten gewoon hun tekst vergeten tijdens liedjes. En ja, het weg lopen had een ‘reden’, maar de vraag is of de zaal daarmee genoegen neemt. En een tekst vergeten valt wellicht alleen maar op als je al urenlang de filmpjes op Youtube hebt bestudeerd dat je nu alle teksten kan meezingen en dus waarschijnlijk beter de zangpartijen had kunnen overnemen. Leuk is anders.

Maar ach, het Monica Da Silva Trio doet wel waar ze voor staan. Origineel zijn en het publiek verrassen. Er wordt een show gecreëerd waar de afstand tussen de artiest en het publiek klein is en dat is prettig. Bij het Monica Da Silva Trio is de kans groot dat je voor gek wordt gezet, maar omdat het twee leuke gasten zijn vergeef je ze het ook wel weer. Behalve misschien als de grap in kwestie zorgt voor relatieproblemen. Anja? Stefan? Zijn jullie nog bij elkaar?

En hoewel herhaling de show droeg, alle liedjes van het Amsterdam Comedy Festival kwamen opnieuw voorbij, was dat ook hetgeen wat de show wel sierde. Even vloog de gedachte door het hoofd dat het meest bekende nummer van het Monica Da Silva Trio over een welbekende nieuwslezer niet langs zou komen, maar als deze dan toch gespeeld wordt verschijnt er een grote glimlach.

Waren de verwachtingen te hoog na het Amsterdam Comedy Festival? Ja, maar Arjen Lubach en Tim Kamps kunnen meer. Veel meer. En de nieuwsgierigheid naar een show waarin niet alles mis gaat en de artiesten niet hun tekst vergeten is groot, want grote kans dat de show dan totaal anders wordt ervaren. Het Monica Da Silva Trio heeft nog een lange weg te gaan, maar grote kans dat er de zijlijn steeds drukker wordt door nieuwsgierige aagjes die hopen op meer verrassende originaliteit.

Meer weten van het Monica Da Silva Trio? Check. Meer weten van het Monica Da Silva Trio? Check. Meer weten van het Monica Da Silva Trio? Check.

Ach, eindresultaat: een ruime 6.

Recensie: Blind Vertrouwen

Stagelopen op de internetredactie van Libelle heeft vele voordelen, één daarvan is dat je soms hele bijzondere dingen in handen krijgt. Ongeveer twee weken geleden ontving ik de proefdruk (lees: uitgeprint op a4tjes) van het boek Blind Vertrouwen, die nu pas in de winkels ligt. Als een razende begon ik met lezen, zodat er nu een recensie online staat. Deze recensie is in eerste instantie bedoeld voor Libelle, maar ach, ik ben niet te beroerd om deze ook met jullie te delen.

Marcy Taggart, vijftig jaar oud en na 25 jaar huwelijk verwikkeld in een echtscheiding met haar man. Hoewel er vele redenen zijn voor hun scheiding, heeft vooral de verdwijning en daarna de doodverklaring van haar dochter Devon de meeste invloed gehad. Ondanks een afscheidsbrief en het feit dat haar dochter depressief was, gelooft Marcy niet dat haar dochter zich heeft verdronken.

Tijdens een reis door Ierland, wat door de scheiding een andere reis werd dan de bedoelde tweede huwelijksreis met haar man, ziet Marcy haar verloren dochter lopen. Hoewel Marcy dacht haar eerder te hebben gezien, weet zij het nu echt zeker. Devon had het al vaker over vertrekken naar Ierland, het land van haar vader. Marcy doet ontzettend haar best om haar dochter te vinden, maar keer op keer loopt zij haar mis.

Ondertussen hebben twee nieuwe mannen een plekje in haar leven gevonden die allebei hun hulp aanbieden bij het zoeken naar haar dochter. Intuïtie blijkt een van de weinige dingen waar Marcy nog op kan vertrouwen als het gaat om deze twee mannen. Ze voelt aan dat beide mannen haar niet tegelijk kunnen helpen.

Marcy’s intuïtie blijkt haar enige vriend, de enige op wie zij blind kan vertrouwen. En uiteindelijk draait het niet er niet zozeer om of zij haar dochter vindt, maar meer over of Marcy zichzelf terug vindt.

Blind vertrouwen is geen thriller waarbij je soms niet verder durft te lezen, maar wel een die je continu op het verkeerde been zet. Als lezer vertrouw je iedereen in Marcy’s omgeving, maar aan het einde blijkt dat niet altijd terecht.

Joy Fielding schreef al eerder thrillers en het is duidelijk dat zij weet hoe ze personages laat leven, hoe ze spanning moet opbouwen en hoe een climax op de juiste manier uit te werken. Terecht volgt een zucht van verlichting aan het einde van het boek.

Nieuwsgierig geworden? Op Libelle kan je het eerste hoofdstuk lezen én een exemplaar van het boek winnen!