Mijn eerste liefde voelde ik op de basisschool. Er was een jongen in mijn kleuterklas die blonde krullen had en elk meisje uit de klas was verliefd op hem. Ik niet. Maar hij wel op mij. En zodoende kregen wij serieuze verkering. Zo serieus dat ik al snel bij hem thuiskwam en daar werd ik verliefd. Op de gigantische berg lego die hij had. Want lego had ik niet thuis, met 4 dochters waren er bij mij thuis poppen en barbies te vinden. Maar die lego vond ik zo leuk, dat wilde ik ook! En dus bij het eerstvolgende Sinterklaasfeest kreeg ik lego. Waar ik twee keer mee heb gespeeld. En toen ging ik weer over op de barbies.
Daarna kwamen er meer jongens voorbij voor wie ik overduidelijk meer voelde dan voor die blonde krullenbol uit de kleuterklas. Maar nooit was ik echt verliefd. Nooit voelde ik me zoals die middag toen ik die enorme berg lego zag. Totdat ik F leerde kennen. F was leuk. En lief. En mooi. En grappig. En lang. En laat ik lang nou wel fijn vinden. Want als klein meisje vind ik wat bescherming wel handig. En met een lange jongen voel ik mij wel veilig. En weet je wat nou het mooiste was? F vond mij ook wel leuk.
Mijn eerste liefde ben ik nooit uit het oog verloren, want de afgelopen 10 jaar ben ik elk jaar minimaal een keer in Legoland in Denemarken geweest en nog altijd krijg ik er geen genoeg van! Als dat geen liefde is?!
Marikee's Blog 